Δ-9-Tetrahydrokannabinol, powszechnie znany jako THC, jest najważniejszym i silnie psychoaktywnym (powodującym zmiany nastroju i percepcji) składnikiem w odmianach rośliny konopi zaklasyfikowanych jako psychoaktywne. Zgodnie z międzynarodowymi przepisami, odmiany nie posiadające właściwości psychoaktywnych – znane jako konopie przemysłowe – muszą zawierać mniej niż 1% THC.

Ilość THC zawarta w roślinach psychoaktywnych różni się w zależności od odmiany, a nawet w obrębie tej samej odmiany, a w dużym stopniu mają na to wpływ warunki wzrostu. Stężenie THC może wahać się od niewielkich ilości do ponad 25% w niektórych odmianach.

Kannabinoidy psychoaktywne i psychotropowe

Wyróżniamy trzy kannabinoidy o działaniu psychoaktywnym: THC, kannabinol(CBN) i delta-8-THC. Spośród nich najsilniejszy i najliczniejszy jest THC. Właściwości psychoaktywne to cecha pożądana przez wiele dorosłych osób.

Pozostałe kannabinoidy, takie jak CBD, CBG i THCV są psychotropowe, tzn. wykazują powinowactwo wobec receptorów w centralnym układzie nerwowym (tam rozpoczyna się ich działanie), ale nie są psychoaktywne – innymi słowy, nie powodują „odlotu”. W rzeczywistości CBD działa antagonistycznie wobec właściwości psychotomimetycznych THC.

W każdej dyskusji na temat legalizacji konopi indyjskich, THC jest kannabinoidem, który wywołuje największe kontrowersje, ze względu na efekty zmiany percepcji i zaburzenia pamięci. Nie powinno to jednak powstrzymywać nas od uznania bardzo ważnych efektów terapeutycznych THC. Rzeczywiście, pewne skutki, które powodują największe obawy – możliwe zaburzenia zachowania i nastroju – w niektórych przypadkach mogą być również wykorzystywane do uzyskania korzyści terapeutycznych.

Dotyczy to leczenia niektórych stanów klinicznych, w których np. zmiana propriocepcji (postrzegania własnego ciała) może być bardzo użyteczna w leczeniu bólu. Podobnie zmiany zachodzące w pamięci mogą okazać się korzystne w leczeniu objawów pourazowego rozstroju nerwowego poprzez osłabienie, bez wymazywania, pamięci o epizodach powodujących stres.

Okno terapeutyczne THC (tj. zakres pomiędzy skuteczną dawką a pojawieniem się niekorzystnych skutków ubocznych) nie jest tak szerokie jak w przypadku CBD. Jednakże, jeśli THC jest stosowane z ostrożnością i w stopniowo zwiększanych dawkach – aby wychwycić tolerancję pacjenta – można zmniejszyć częstotliwość występowania działań niepożądanych u leczonych pacjentów.

W każdym przypadku niekorzystne działanie THC, może być wyeliminowane poprzez zmniejszenie dawki i przerwanie leczenia.

Właściwości terapeutyczne THC

Najważniejsze właściwości terapeutyczne THC (dla których jakość poszczególnych dowodów znacznie się różni) to:

• włąściwości przeciwbólowe
• właściwości przeciwzapalne
• ochrona układu nerwowego
• właściwości przeciwutleniające
• rozluźnianie mięśni
• właściwości przeciwwymiotne i przeciw nudnościom
• właściwości przeciwnowotworowe
• właściwości pobudzające apetyt
• zmniejszenie głodu kokainowego, heroinowego, alkoholowego i innych używek

W rezultacie, THC stosuje się w:

• leczeniu chorób sztywności mięśni, takich jak choroba Parkinsona i stwardnienie rozsiane
• leczeniu bólu przewlekłego wynikającego z różnych przyczyn, szczególnie bólu neuropatycznego i przerzutowego oraz bólu wtórnego związanego z zapaleniem kości i stawów
• chemioterapii, jako substancja wspomagająca, osłabiająca objawy chemioterapii
• leczeniu przeciwnowotworowym w połączeniu z innymi zabiegami onkologicznymi.

Działania niepożądane THC

Oprócz omówionych powyżej efektów leczniczych, niekorzystne efekty THC obejmują: odurzenie, poczucie zmęczenia, senność, suchość w ustach, bóle głowy, przyspieszony rytm serca, podniesione ciśnienie krwi, omdlenia i zaburzenia koordynacji. W przypadku zastosowań terapeutycznych prawdopodobieństwo uzależnienia jest bardzo niskie.

Więcej na temat THC

Zobacz film a także przeczytaj na temat leczenia konopią.